Boys Dating Girls Chapter 19: Truth Or Dare

Chapter 19: Truth Or Dare


Ilang sandali lang ay nakita ko na siyang lumabas ng kanilang bahay. Hindi ko alam, pero parang namangha ako sa itsura niya ngayon kahit na simple lang yung suot niya. Sa madaling salita, hindi basta-basta ang kagandahan niya ngayon, pwede na siyang ihanay sa mga beauty queens. Or should I say na namamalikmata lang ako ngayon?

"You look beautiful tonight." sabi ko at ngumiti ng nakakaloko.

Wow, ang haba ng hair ni ate.

"Ganon ba? No, thanks. I don't need your complement." sabi niya.

Pambihira, at imbes na magpasalamat siya, sinungitan pa niya ako. Is that her way of saying thank you?

"Let's go?" tanong ko habang tinatap yung bumper ng kotse.
"Hindi na, magtataxi nalang ako." tanggi niya.

Hay, mga dalagang filipina nga naman o, masyadong pakipot. Siguro pag di ko 'to sinundo ngayon ay hindi 'to attend ng party, halata namang wala siyang balak pumunta.

Akala mo wala akong pangcounter attack sa style mong pakipot ha.

"I don't think so na may dadaan pang taxi dito. I'll wish you luck nalang. Sige, see ya sa party." sabi ko at tuluyan nang pumasok sa kotse.

Akala siguro niya ay pipilitin ko siyang sumakay sa kotse. Anong akala niya sa akin, uto-uto?

Minaneho ko na ang kotse pero tinigil ko ito sa harap niya at binuksan ang wind shield. Tinaasan niya ako ng kilay sabay cross arms.

"If ever na lamukin ka dito dahil sa kahihintay ng taxi, don't hesitate to call or text me." sabi ko at agad nang pinaandar ang kotse.

Pambihira, akala ko pa naman hahabulin niya ang kotse at kakatukin yung bintana ko para sabihing 'wag mo 'kong iwan, ngunit naalala kong sa palabas lang pala nangyayari ang ganun.

Tiningnan ko ang side mirror at nakita kong nanatili pa rin siya sa kinatatayuan niya, malamang naghihintay ng taxi.

At tuluyan na akong nakalayo. Ilang sandali, pinarada ko yung kotse sa gilid ng daan dahil bigla kong naalala ang isang mahalagang bagay. Oo nga pala, pano niya ako kokontakin kung hindi niya alam yung number ko?

Nag-u-turn ako upang balikan si Jennie, wala na akong pakialam kung labag man sa batas trapiko 'tong ginagawa ko. Naisip ko kasi na kawawa naman kung pababayaan ko lang siya dun na pagpiyestahan ng mga lamok. Naks naman, concern ha.

At anak ng tipaklong, hindi pa rin siya natinag sa kinatatayuan niya at malamang naghihintay pa rin ng taxi.

Tumigil ako sa tapat niya at binuksan muli ang wind sheild. At gaya kanina, tinaasan niya ulit ako ng kilay.

"O, bakit ka pa bumalik?" tanong niya.

At naunahan pa niya akong magsalita.

"Bumili lang ako ng mosquito repelant." biro ko at nilahad naman niya yung kamay niya.
"Malalagot ka talaga pag wala kang binigay na mosquito repelant sa akin." banta niya.

Bigla akong bumaba ng kotse at nilapitan siya, mga three inches nalang siguro ang distansya ko sa kanya o baka naman mali yung estimation ko kasi masyado nang malapit ang three inches.

Nakita kong nagulat talaga siya dahil sa ginawa ko. Atras naman siya ng atras haggang sa napasandal siya sa pader. Kumbaga dead end na.

She pushed me on my chest ngunit hindi ako natinag, medyo nag-exert kasi ako ng force dun. Expected ko na kasi na itutulak niya ako. May future vision yata ako.

"Don't dare to rape me or else matitikman mo ang bangis ng angkan namin." sabi niya habang pinupush yung didbid ko.

Kinilabutan tuloy ako dun sa sinabi niya. Wala kaya sa lahi namin ang rappist.

Next thing I did was hinawakan ko yung likod at back ng kanyang knees at pagkatapos ay binuhat ko siya patungong kotse.

Panay ang suntok niya sa dibdib ko habang buhat-buhat ko siya. Kung makasuntok naman siya ay parang kinakalabit lang niya yung dibdib ko.

Nilapag ko siya sa front seat at pagkatapos ay tiningnan niya ako ng masama. Sa madaling salita, galit na galit siya sa akin ngayon.

"Hey Jennie, wala ka bang mas malakas na suntok?" tanong ko at isang malakas na suntok ang biglang tumama sa tagiliran ko.

Napahawak agad ako sa tagiliran ko. Hindi ko akalain na ganon kalakas yung totoo niyang suntok. Nagsisi nga ako kung ba't ko siya biniro ng ganun. Ayan tuloy, nakatikim ng isang magandang regalo mula sa kanya.

Tawa lang ako ng tawa sa loob ng kotse kahit na may iniinda pang sakit sa tagiliran. Nakakatawa kasi yung itsura niya kapag umaapaw na siya sa galit.

Bigla niyang kinurot ang braso ko dahilan ng pagkaputol ng kaligayahan ko. Langya.

"Wag mong hintayin na maubos ang pasensya ko sayo." banta niya at nabaling agad ang atensyon ko sa pagmamaneho.

At sa hindi ko alam na dahilan, bigla niya akong kinurot sa braso. Ano na naman bang problema niya? Hindi ba niya nakikitang nagmamaneho ako? Tiningnan ko naman siya ng masama.

"Aray. Para saan yun?" tanong ko.
"Para dun sa ginawa mo sa akin kanina." sabi niya at kinurot uli ako.

Naku naman. Hanggang ngayon, big deal pa rin sa kanya yun? Kasalanan naman niya yun. Bakit pa kasi nagpapakipot?

Dahil sa kakulitan niya, muntikan ko nang masagasaan yung mamahaling asong tumatawid sa daan. Teka, nasan ba ang mangyari ng asong yan?

"Tumigil ka nga diyan. Dahil sa kakulitan mo, muntikan ko nang masagasaan yung asong tumatawid." sabi ko at kinurot niya ulit ang braso ko.

Pambihira, nakakarami na siya ah. Di ko naman alam kung ba't naging trending ang pangungurot ngayon?

Bigla naman siyang napahinto sa pangungulit niya sa akin marahil ay dahil sa kanta na tumutugtog ngayon sa loob ng kotse. This is one of my awkward moments. Hindi ko gusto ang atmosphere ngayon dito sa loob ng kotse, yun bang kayong dalawa lang tapos may sweet na background music. Wag naman sana mangyari yung iniisip ko.

Drinking for eleven,
That's just what I do,
When I'm not with you,
And my heart goes to bed.

End of the bar,
That's just where I'll be,
Don't try and come find me,
'Cause I'm already dead.

[Drinking For Eleven by Mad Caddies]

Ngunit bigla niyang pinatay ang music. Buti naman at pinatay niya kundi baka ako pa ang mahimatay dito. Hindi ko na talaga kasi gusto ang nangyayari ngayon dito sa loob ng kotse. Napaka-awkward na talaga. I can smell something fishy.

Ilang sandali ay nakarating na rin kami sa wakas sa bahay nina Grace. Napabuntong-hininga ako at pinarada ang kotse sa tapat ng gate nina Grace.

Balak ko sanang magpakagentleman kaso naunahan niya ako sa pagbukas ng pintuan ng kotse.

Teka, ano ba 'tong pinagsasabi ko? Wala akong balak na pagsilbihan siya no. Ano siya sinuswerte?

Umagaw sa pansin namin si Michael na nakatayo sa may entablado kasama ang banda. Ano namang gagawin niya? Wag mong sabihing kakanta siya? Malamang kakanta nga, may hawak kasing microphone e.

"Ah, good evening to all. I'm here to make the night more romantic, but not only that because my main intention of being here is to serenade our birthday girl." sabi ni Michael at pinalakpakan naman siya ng mga tao.

Napasulyap ako kay Grace at nakita kong maluha-luha na yung mga mata niya. Tears of joy? Ang drama naman.

Nagpalakpakan ulit ang lahat at nagsimula na ang kanta. Unang bumirit ang acoustic guitar saka si Michael.

You, do you remember me?
Like I remember you?
Do you spend your life
Going back in your mind to that time?

'Cause I, I walk the streets alone
I hate being on my own
And everyone can see that I really fell
And I'm going through hell
Thinking about you with somebody else

Somebody wants you
Somebody needs you
Somebody dreams about you every single night

Somebody can't breathe
Without you, it's lonely
Somebody hopes that one day you will see
That somebody's me
That somebody's me

Yeah How, how could we go wrong?
It was so good and now it's gone
And I pray at night that our paths soon will cross
And what we had isn't lost
'Cause you're always right here in my thoughts

Somebody wants you
Somebody needs you
Somebody dreams about you every single night

Somebody can't breathe
Without you, it's lonely
Somebody hopes that one day you will see
That somebody's me
That somebody's me

Oh, yeah You'll always be in my life
Even if I'm not in your life
'Cause you're in my memory

You, when you remember me
And before you set me free
Oh, listen please

Somebody wants you
Somebody needs you
Somebody dreams about you every single night

Somebody can't breathe
Without you, it's lonely
Somebody hopes that one day you will see
That somebody's me
That somebody's me
Somebody's me
Somebody's me
Somebody's me

[Somebody's Me by Enrique Iglesias]

"Thank you." sabi ni Michael at nagbow.

In fairness, may boses din naman siya. Bakit 'di nalang siya ang ginawa naming vocalist? Pambihira, mas pinili pa talaga nila yung hindi nabiyayaan ng magandang boses.

Biglang lumapit si Michael kay Grace kasabay ng hiyawan ng mga tao at may binigay siyang maliit na box kay Grace. Ano 'to, proposal? Malamang hindi. O baka naman, sasagutin na ni Grace si Michael? Malamang hindi rin, hindi pa nga nanliligaw si Michael sa kanya. Grabe naman ako kung makapag-isip.

Hindi talaga ako makapaniwala sa ginawa ni Michael. Akala ko kasi wala sa bokabularyo niya ang mga ganitong bagay. Tsaka, ngayon ko lang nalaman na tumataas pala yung confidence level mu tuwing naiinlove ka.

Panay ang ngiti ng loko pagkatapos niyang ibigay kay Grace yung regalo niya. Para ngang nakatama ng jackpot sa lotto.

Lumingon ako sa tabi ko, ngunit wala na si Jennie. Sa'n ba nagpunta ang babaeng yun? Malamang umalis, ano pa nga ba? Tiningnan ko ang buong paligid, ngunit hindi ko siya nakita.

Teka, bakit ko nga ba siya hinahanap? Pambihira, bahala nga siya sa buhay niya. Kinacareer ko na yata ang pagbabantay sa kanya. Makaalis na nga lang.

"Cheers." sabi ng lahat at tinungga namin ang mga baso namin.

Nandito pa rin ako ngayon sa bahay nina Grace kasama sina Michael, Jonathan, Chester, Daisy, Grace, Diane, Jennie at siyempre si Elaine.

Pinayagan kami ng Ate ni Grace na mag-inuman kasi wala naman dito ang mga magulang nila.

"Spin the bottle tayo, ano?" tanong ni Daisy at tumango naman kami.

Ang unang ikot ay tumama kay Chester at tinanong namin siya kung truth or dare.

"Dare." lakas loob niyang sinabi.

Napansin kong may binulong si Michael kay Jonathan pagkatapos ay nagtawanan sila. Ano kaya yun? Kung ano man yun, siguradong kalokohan na naman yun.

"Tumalon ka sa swimming pool!" sigaw ni Michael.

Sinasabi ko na nga ba. Kalokohan na naman yung naisip nila.

"Wala bang mas mahirap diyan." sabi ni Chester at pumunta naman siya sa may gilid ng swimming pool.

Hinintay namin siyang tumalon ngunit imbes na tumalon nanatili lang siyang nakatayo dun sa gilid ng swimming pool. Akala ko ba sisiw lang sa kanya yun?

Biglang naman siyang tinulak ni Jonathan at nahulog siya sa swimming pool na walang kaalam-alam na tinulak pala siya ni Jonathan.

Tawa kami ng tawa. Halos madinig na nga sa buong subdivision yung tawanan namin. Nakakatawa kasi yung itsura niya Chester. Pwede na maging entry sa mga funniest videos.

Ang pangalawang ikot naman ay tumama kay...

Elaine at tinanong namin siya kung truth or dare. Nag-isip naman siya ng kung anong isasagot niya at pagkatapos ng ilang sandali, nagsalita na rin siya sa wakas.

Alam niyo ba kung ano yung sinagot niya? Malalaman natin sa susunod na kabanata.