Subscribe:

Pages

sunset

Saturday, May 14, 2011

Boys Dating Girls Chapter 11: Once In A Blue Moon

Chapter 11: Once In A Blue Moon


Isang linggo na ang nakalipas, nalaman ko nalang na hindi na pala sa SJU nag-aaral si Yna. Mahirap paniwalaan pero kailangang tanggapin. Nandito ako ngayon sa kwarto ko at nakadungaw sa labas ng bintana habang tinitingnan ang ulap na kahugis ng mukha ni Yna. Hallucination.

Alam niyo ba kung bakit siya lumipat ng ibang school?

FLASHBACK

Dismissal na, kasama ko ngayon sina Michael at Jonathan. Nagtataka lang ako kung bakit hindi ko pa nakikita si Yna simula noong Lunes. Ano kayang nangyari sa kanya?

Ano kaya kung tatanungin ko sina Michael, tutal alam naman nila na may gusto ako kay Yna. Ano namang ikakahiya ko?

"Nakita niyo na ba si Yna? Hindi ko pa kasi siya nakikita simula noong Lunes?" tanong ko.
"Aba, malay namin don. Baka nag-absent lang yun." sagot ni Jonathan.

Imposibleng nag-absent yun. Nakaperfect attendace kaya yun noong third year, pero anong malay natin?

O di kaya'y hindi ko lang talaga siya nakita. Medyo malawak din kasing 'tong SJU, aabutin ka pa ng isang araw para malibot mo 'to.

"Subukan mo kayang itanong kina Diane." sabi ni Michael habang tinuturo ang grupo nina Diane na nasa may bench area.

At gaya ng sinabi ni Michael, lumapit nga ako sa kanila ng walang pag-aalinlangan.

"Hi, Girls." sabi ko.

At nagwave naman ng kamay sina Grace, Daisy at Diane maliban kay Jennie.

"Hi, Jen." sabi ko.

At imbes na batiin niya din ako ay binigyan niya ako ng roll eyes. Ganon ba siya kung bumati ng isang tao?

Pambihira talaga, kailan kaya kami mag-aayos ni Jennie? Teka, bakit ako nag-iisip ng ganong bagay?

"Bibili lang mula ako ng drinks sa cafeteria, nauuhaw kasi ako. Saglit lang naman. Hindi ko kasi gusto ang ihip ng hangin dito." sabi ni Jennie sabay tingin sa akin ng masama.

At umalis na rin siya. Ako yata yung pinatatamaan niya don sa huli niyang sinabi, obvious naman di ba?

Pambihira, sa tuwing dumadating ako ay umaalis siya. Ganon nalang palagi ang eksena, nakakasawa na. Kumbaga sa magnet, pareho kaming north, hindi pwedeng magkadikit.

"Uy, mukhang nakakahalata na kami sa inyo ah." sabi ni Grace habang sinisiko ako.
"Ha? Wala namang meron sa amin ni Jennie ah?" tanong ko.
"Naku, kunwari ka pa." sabi ni Diane.
"Love Quarrel no?" tanong ni Daisy.

Halos sumabog na ang ulo ko sa mga pinagsasabi nila. Hindi ko alam kung saang lupalop ng bansa nila napulot yung mga pinagsasabi nila.

"Para sa kaalaman niyo, walang namamagitan sa amin ni Jennie." sabi ko.
"Wala daw, kunwari ka pa. E bakit nagwalk-out yun nung dumating ka?" tanong ni Diane.
"Malay ko. Sisihin ba ako kung ba't nagwalk-out yun. Kaibigan niyo yun, kaya alam nyo ang dahilan kung ba't nagwalk-out yun." sabi ko.

Biglang dumaan sa harapan namin si Benjie, kasama ang mga kaibigan niyang sunod nang sunod sa kanya.

"Uy, Sid mukhang nagiging chickboy kana yata ngayon ah. Ipamigay mo naman yung isa." sabi ni Benjie.
"Ipamigay mo mukha mo!" sigaw ko.
"Joke lang naman. Eto naman o, di mabiro." sabi niya at umalis na.

Napakanonsense talaga ng taong yun. Marahil ay nagtataka kayo kung ba't nakaabot yun ng fourth year, e yung pag-iisip naman niya ay pang grade six lang.

"Siya nga pala, bakit 'di niyo kasama si Yna?" tanong ko.
"Ah si Yna? Sa States na kasi siya nag-aaral ngayon." sagot ni Daisy.
"Bakit naman? Sayang yung three years na pananatili niya dito." sabi ko.
"Sinabi mo pa. Kasi daw, nagkaroon ng conflict yung mga magulang nina Yna at Louie, kung saan dati silang makasosyo sa negosyo at ngayo'y kailangan nilang ilayo si Yna kay Louie, kasi ayaw ng mga magulang ni Yna na magkaroon sila ng connection sa mga magulang ni Louie." sabi ni Daisy.
"Bakit si Yna pa ang dapat lumayo e pwede namang si Louie? Para namang hindi siya gentleman." tanong ko.
"Sinabi mo pa." sabi ni Daisy.
"Matanong nga kita. Bakit ka nga pala curious kay Yna?" tanong ni Diane.
"Kasalanan bang maging curious?" sagot ko.
"Sagutin mo nga ng maayos yung tanong ko." sabi ni Diane.
"Wala lang. Nagtataka lang kasi ako kung ba't wala siya simula noong lunes." sabi ko.

END OF FLASHBACK

Wala akong magawa sa buhay ko ngayon, kaya naisipan kong buksan ang account ko sa yahoo messenger.

Tiningnan ko ang online friends ko at nakita ko si Sweet Mystery. Medyo natuwa ako kasi kahit papano may mapagpapalipasan na din ako ng oras.

Metal Head Guy: Hi, Mae.
Sweet Mystery: Hello, Kurt.
Metal Head Guy: It seems that you're busy chatting with your friends.
Sweet Mystery: Medyo.
Metal Head Guy: Baka naistorbo lang kita?
Sweet Mystery: Hindi naman. Actually, I'm waiting for you to appear on my online list.
Metal Head Guy: Me, too.
Sweet Mystery: Coincidence. How's your day?
Metal Head Guy: Very boring. But for now, I'm gaining much of energy.
Sweet Mystery: Who's the reason why you're gaining energy now?
Metal Head Guy: No other than you.
Sweet Mystery: You mean it?
Metal Head Guy: Yes, I'm supposed to die now, but you've brought back my life again.
Sweet Mystery: Lol. You're crazy. In what way did I've brought back your life again?
Metal Head Guy: When I saw you on my online list.
Sweet Mystery: Oh, you're totally crazy.
Metal Head Guy: Yes, I'm crazy.
Sweet Mystery: Let me bring you to the hospital.
Metal Head Guy: There's no way for Doctors to cure this. But perhaps, you can cure this.
Sweet Mystery: But how can I cure you?
Metal Head Guy: I don't know. I'm the patient here and supposed to be you're my doctor. So, you should know what to do.
Sweet Mystery: Oh, so much for that.
Metal Head Guy: By the way, how's your school?
Sweet Mystery: Oh, I'm having fun very much. Not to mention my seatmate.
Metal Head Guy: What's the problem with your seatmate?
Sweet Mystery: He's so annoying.
Metal Head Guy: So, he's a boy. Perhaps, he likes you.
Sweet Mystery: No, if that would happen. It will be my worst among the rest of my nightmares ever in my entire life.
Metal Head Guy: Don't jump yet into conclusion. We don't know, five years from now, you two would be a couple someday.
Sweet Mystery: Is that so? But as I can see, you're jumping into conclusion.
Metal Head Guy: I'm not concluding, I'm just guessing your future.
Sweet Mystery: Defensive.
Metal Head Guy: Can you speak tagalog?
Sweet Mystery: Oo naman. Hindi mo ba nakita kanina?
Metal Head Guy: I see but do you have any foreign blood?
Sweet Mystery: No, I don't have. I'm a pure Filipino. How about you?
Metal Head Guy: Same as yours.
Sweet Mystery: Why did you ask pala if I can speak tagalog? Nosebleed ka na?
Metal Head Guy: Not yet, pero baka mamaya pa.
Sweet Mystery: Lol. Do you have any friends in your school?
Metal Head Guy: Ofcourse yes, I believe that everyone has a friend. How about you?
Sweet Mystery: I have a lot of them in school.
Metal Head Guy: How does it feel to have plenty of friends?
Sweet Mystery: I felt secure.
Metal Head Guy: Is that only?
Sweet Mystery: They are also my source of hapiness and satisfaction.
Metal Head Guy: Got it but If you're going to choose between gadgets or friends. What will you choose?
Sweet Mystery: Obviously, I'm going to choose my friends. But it's better to choose the two of them. Lol.
Metal Head Guy: Your special someone or your friends?
Sweet Mystery: It's hard to choose between the two of them.
Metal Head Guy: Why?
Sweet Mystery: Because they are both attached to you, unlike the gadgets.
Metal Head Guy: That's true.
Sweet Mystery: How about you? What will you choose?
Metal Head Guy: I guess, I'll chose my friends.
Sweet Mystery: Why?
Metal Head Guy: Because they came first in my life before my special someone.
Sweet Mystery: So, that's your basis?
Metal Head Guy: Yes.
Sweet Mystery: What a brave answer.
Metal Head Guy: You don't need to be brave just to answer that question.
Sweet Mystery: What if you really love your special someone more than your friends?
Metal Head Guy: I will always chose my friends whatever the circumstances are.
Sweet Mystery: Ah, you are devoted to your friends. But as I can see, You're already concluding.
Metal Head Guy: No. I'm not.
Sweet Mystery: Alam ko, hanggang salita ka lang. Hindi mo pa nga nasusubukang magmahal. If you love, you can learn how to give up everything. Even if your studies.
Metal Head Guy: I'm a man, I can stand on my own words. Itaga mo pa yan sa bato. But when it comes to study, I'll set aside first my friends.
Sweet Mystery: You mean that study is more important than you friends?
Metal Head Guy: Ah, yes.
Sweet Mystery: I'm so confused. You said to me earlier that you will always chose your friends whatever the circumstances are?
Metal Head Guy: Ah, nakalimutan ko kasi na may studies pa pala akong dapat iprioritize.
Sweet Mystery: Why did you chose study?
Metal Head Guy: Simply, because that is profession. This is my key for success.
Sweet Mystery: But what if you choose between love and study?
Metal Head Guy: Obviously, I'll choose my study.
Sweet Mystery: Let's find out if you can contradict your heart.
Metal Head Guy: I'm the owner of this heart so it's easy for me to control my feelings and emotions.
Sweet Mystery: Don't tell me you want to become a priest?
Metal Head Guy: Huh? Did I say any sacred words?
Sweet Mystery: Duh? It seems that you don't want to have a girlfriend. And when did you saw a priest who has a girlfriend?
Metal Head Guy: You misinterpret me. I mean, I'll focus first on my studies and after that I can freely have a girlfriend.
Sweet Mystery: Okey, I got it.
Metal Head Guy: Oh, It's getting dark. I need to prepare for the dinner. Bye, Mae. See yah!
Sweet Mystery: Bye, Kurt.

---

"Hi, Sid" bati sa akin ni Elaine.
"Hi, din." sabi ko.

Himala, kasi binati niya ako ngayong umaga. Once in a blue moon ko lang naririnig yung 'Hi' niya since nong nagkakilala kami.

"May kapartner ka na sa physics?" tanong ni Elaine.
"Saan don? Yung laboratory procedure ba?" tanong ko.
"Yun nga. So, may partner ka na ba?" tanong niya.
"Bakit mo tinatanong? Balak mong makipagpartner sa akin no? Pero sorry ka nalang, kasi may partner na ako." sabi ko sabay ngisi.

Sa totoo lang, wala naman talaga akong partner. Gusto ko lang lokohin 'tong isang 'to.

"Ambisyoso." sabi niya.
"Oo, ambisyoso talaga ako. Balak kong maging engineer, doctor, pilot, attorney, seaman, physicist, astronomer, painter, power ranger at---"

Binatukan niya ako gamit ang kanyang buong lakas na siyang dahilan ng pagkastock-up ng bibig ko sa pagsasalita.

"Wag mo ngang pairalin yang pagkapilosopo mo. At wag mong lagyan ng malisya yung pagtatanong ko." sabi niya.
"Yes, madam." sabi ko sabay himas sa aking ulo.
"Sino nga pala ang kapartner mo?" tanong niya.

Napalingon ako sa buong classroom. Nakita ko si Michael, ngunit kapartner niya si Jonathan. Sino nga ba ang sasabihin ko? Alam ko na.

"Si Jennie." sagot ko sabay ngisi.
"You're lying. Hahaha." sabi niya.
"Hindi ah. Kahit tanungin mo pa siya." sabi ko at lumingon kay Jennie.

Lumingon din naman siya kay Jennie. Sana wag pumalpak ang plano ko.

"Jen, totoo bang partner kayo ni Sid sa physics?" tanong ni Elaine.

Siniko ko ng mahina si Jennie, bilang sign na dapat siyang umuoo don sa tanong. At poof...

"Oo. Bakit?" sabi ni Jennie na ikinatuwa ko.

Di ko akalain na yun nga ang isasagot ni Jennie. Once in a blue moon lang talaga nangyayari ang mga ganitong bagay. Makapunta nga ng lotto outlet mamaya, baka kasi makapanalo. Napaka superstitious ko talaga.

"Ah, wala lang. Akala ko kasi niloloko lang ako ng isang 'to." sagot ni Elaine.
"See?" sabi ko kay Elaine.
"Oh. I see." sabi niya.

0 comments:

Post a Comment